بزرگترین مرکز دانلود انواع پروژه و فایل های دانشجویی و دانش آموزی

↓↓ لینک دانلود و خرید پایین توضیحات ↓↓

فرمت فایل: word

(قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحات:25

قسمتی از متن فایل دانلودی:

چكيده

در اين مقاله سعي شده است تا علاوه بر تعريف تعليم و تربيت ديني و ضرورت و اهميت تعليم و تربيت ديني فرزندان، نقش و جايگاه خانواده، معلم و آموزش و پرورش نيز در تربيت ديني كودكان و نوجوانان نيز بيان شود. كه بايد بين اولياء دانش آموز و مربيان در شيوة تربيت ديني و آموزه هاي ديني هماهنگي و همسويي لازم ديده شود. تا زمينه هاي رشد و كمال در باورهاي ديني كودكان و نوجوانان بوجود آيد. اوليا و مربيان مي توانند بتدريج نگرش ديني مطلوب را در فرزندان بوجود آورند و بايد ميان آموزش هاي ديني و راهكارهاي عملي ارائه شده توسط خانه و مدرسه هماهنگي لازم وجود داشته باشد تا كودك و نوجوان دچار تضاد نشود و بتواند سره را از ناسره تشخيص دهد كه تضاد در آموزش نه تنها باعث رشد و كمال در باورهاي ديني نمي‌شود باعث از دست دادن عقايد آنها نيز مي گردد و در آموزش و تربيت ديني نبايد از روش‌هاي خشك و مستبدانه استفاده كرد بلكه بايد با شيوه تشويق روش هاي صحيح، روح و روان كودك را با باورهاي ديني پيوند داد.

مقدمه

از مهمترين مباحث زندگي كه در طول حيات بشر براي او مطرح بوده و هم اينك نيز جاي پاي آن در بين صاحبنظران و خردمندان حتي به صورت روزمره، محكم تر و ريشه دارتر مي شود موضوع دين و معنويت است. اين امر حتي در بين افرادي كه پايبند به دين ملتزم به مذهبي نيستند در غالب عرفان منشي و روي آوردن به امور متافيزيك به چشم مي خورد و موضوع مهم پرداخته شود.

تعليم و تربيت ديني

مقدمه

انسان دنياي امروز به لحاظ پيچيدگي هاي زندگي و وسعت و سرعت تغييرات، با چالش هاي فراوان روبروست كه با گذشت زمان اين چالش ها روبه فزوني است. هر يك از اين بحران ها مشكلاتي را بر چگونگي زندگي افراد و رفتارهاي اجتماعي و فردي آنها تحميل مي كند در حال حاضر براي رويارويي با اين مشكلات روبه افزايش، نياز به تربيت انسان هاي متعهد به اصول و ارزش هاي ديني و آرمان هاي جامعه بيش از پيش ضرورت يافته، پيش بيني ها و برنامه ريزي‌هاي خاص را مي طلبد.

اهميت تعليم و تربيت ديني

هُوَ الَّذي بَعثَ فِي الْاُميينَ رَسوُلاً منْهُم يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكيَّهِمَ وَ يُعَلَّمُهُمُ الْكتابَ وَ الْحِكمَهَ وَ اِن كانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُبِين.: او كسي است كه در ميان جمعيت درس نخوانده رسولي از خودشان برانگيخت كه آياتش را بر آنها مي خواند و آنها را تزكيه مي كند و به آنان كتاب (قرآن) و حكمت مي آموزد. هر چند پيش از آن در گمراهي آشكاري بودند. (سورة جمعه،آية 2)

پيامبران الهي به عنوان الگوهاي نيكو طبق آيات قرآن كريم چهار سمت كلي بر عهده دارند كه جداي از تقدم و تأخر آنها در آيـات گوناگون به شـرح زيـر بيـان شـده اند: 1ـ تلاوت آيات الهي 2ـ تلاوت آيات الهي 3ـ تعليم كتاب 4ـ تعليم حكمت (سورة بقره، آيات 151 و 129 و سورة جمعه آية 2)

مطابق بيان اين آيات مي توان گفت كه مهم ترين وظيفه ي پيامبران الهي تعليم و تربيت انسانها يا به تعبير ديگر،‌ انسان سازي است امام خميني (ره) نيز با تأكيد بر اين امر مي فرمايند : « تمام انبيا، موضوع بحثشان، موضوع تربيتشان، موضوع علمشان، انسان است. آمده اند، انسان را تربيت كنند ... مكتب انبيا، كتب انسان سازي است. قرآن كريم كتاب انسان است؛ موضوع علم، انبيا، انسان است» (تفسير امام خميني). به همين دليل اولين آياتي كه به رسول اكرم (ص) به حسب روايات و تواريخ نازل شده است، آياتي است كه بر تعليم و تعلم كتاب و حكمت تأكيد مي نمايند: بخوان كه پروردگات ]جهان را[ آفريد، همان كس كه انسان را از خون بسته اي خلق كرد! بخوان كه پروردگارت]از همه[ بزرگوارتر است همان كسي كه به وسيلة قلم تعليم نمود، و به انسان آن چه را نمي دانست ياد داد. (سورة علق، آيات 5-1 ). ولي از آن جا كه تعليم و تعلم به تنهايي كار ساز نيست، در ادامة آيات به تزكيه سفارش مي فرمايد: «چنين نيست ]كه شما مي پنداريد[، به يقين انسان طغيان و طاغوت بودن از بزرگ ترين موانع تعليم و تعلم شمرده مي شود و به همين دليل بلافاصله بازگشت به سوي خداوند را براي تزكيه كردن يادآوري مي نمايد: «به يقين بازگشت ]همه[ به سوي پروردگار تو است» (سورة علق، آية 8).

مفهوم و ماهيت تعليم و تربيت ديني

آموزش و پرورش ديني به معناي فعاليتي تعاملي و دو جانبه است كه بين معلم يا مربي و دانش آموز يا متربي در جريان است و تا زماني كه متعلم و متربي به هدف نهايي تعليم و تربيت، يعني رشد و كمال دست نيافته باشند، اين فعاليت استمرار مي يابد.

نظام تعليم و تربيت ديني، متعلمان را به گونه اي تربيت مي كند كه در گرايش هايشان نسبت به زندگي، در اعمال و تصميم هايشان و در برخورد با تمام معارف، همواره حاكميت ارزش هاي اخلاقي الهي را احساس كنند. در چنين نظامي علاوه بر ايجاد نظام ذهني، متعلمان به گونه اي تربيت مي شود كه دانش را صرفاً براي ارضاي كنجكاوي هاي فكري يا منافع دنيوي كسب نمي كنند بلكه منطقي و متقي بار مي آيند و فراهم آوردن موجبات رفاه مادي، معنوي و اخلاقي خانواده، ملت، خود و بني آدم را وجهة همت خويش قرار مي دهند متعلمي كه از آموزش و پرورش ديني برخوردار مي شود موزون با طبيعت و نه معارض آن زيست مي كند؛ زيرا دين الهي تا آن جا كه متصور است هدف آموزش و پرورش را در دنيا به غايت سنجيده و جامع عرضه كرده است. بر همين اساس تعليم و تربيت ديني به عنوان فرايند جامع كه مي تواند توانمندي هاي عقلي، عاطفي و احساس آدمي را هم زمان شكوفا سازد معني شده است و در اين نوع از تعليم و تربيت هدف تنها كسب معرفت نيست، بلكه رشد و شكوفايي موزون همة ابعاد وجود انسان مورد توجه است.

چارچوب نظام تعليم و تربيت ديني

هيچ كنش و واكنش انساني نمي تواند در خلاء و بدون ضابطه مشخص آغاز، و بي هدف پايان پذيرد. امر تعليم و تربيت كه يكي از زمينه هاي مهم در مناسبات انساني است نيز از اين قاعده مستثنا نيست حداقل مفاهيمي كه در دستور كار هر مكتب تعليم و تربيت قرار مي گيرد عبارت است از : مبنا، هدف، اصل و روش. شناخت مفاهيم مزبور و درك نحوة ارتباط آن ها نسبت به يكديگر و كاركرد متمايز هر يك در زمينة تعليم و تربيت، ما را به ساخت چارچوب يا نظام تعليم و تربيتي مشخص رهنمود مي سازد چارچوبي كه فرايند تعليم و تربيت در آن آغاز و به سرانجامي متناسب با شاخص هاي آن نايل مي شود. پذيرش همين قواعد و اصول كلي سبب امتياز و تشخيص مكاتب تربيتي و جدايي آنها از يكديگر مي شود. (مزيان 1387، ص 15-14)

اصول تعليم و تربيت

در قديمي‌ترين تعريف در زبان فارسي آمده است:« تعليم و تربيت در حقيقت مجموعة منظمي از رفتار است و جز اين نيست پس در آموزش و پرورش بايد در جست و جوي اصل عمل و رفتار بود. علم آموزش و پرورش نيز عبارت است از شناسايي مجموعة اصولي كه منشأ و مصدر رفتار آموزگار و دانش آموز است و در ضمن عمل يعني در حين آموختن، فراگرفتن، ‌هدايت كردن و پرورش يافتن، آموزگار و شاگرد، هر دو را به كار مي آيد از اين لحاظ بنابر نظر يكي از دانشمندان اين فن، علم آموزش و پرورش، علم به اصول است و بس ... (هوشيار،1325)

اصول و تعليم و تربيت مربيان را به منزلة ابزاري است كه با استفاده از آن مي توانند به موقع و در عين حال با روش بيني كافي تصميم بگيرند و وظايف تربيتي خويش را به نحو رضايت بخشي انجام دهند.(شكوهي، 1372،ص 84) «اصول تعليم و تربيت ، مفاهيم، نظريه ها و قواعد نسبتاً كلي است كه در بيش تر موارد صادق است و يا راهنماي مربيان، معلمان، مديران اولياي فرهنگ و والدين دانش آموزان در كلية اعمال تربيتي باشد ...» (شريعتمداري، 1364،ص11)

مقصود از اصل، قاعده عامه اي است كه مي توان آن را به منزلة دستورالعملي كلي در نظر گرفت و از آن به عنوان راهنماي عمل در تدابير تربيتي استفاده كرد»(باقري، 1370،ص68)

اصل را زير بنا و ريشه بنياني است كه به پيچ وجه نمي تواند از آن تخطي كرد(احمدي، 1368،ص102) در تعاريف فوق غالباً جنبة علمي و كاربردي اصول مد نظر قرار گرفته و كم تر از عام بودن آن ها سخن گفته شده است؛ دليل اين امر آن است كه در تعليم و تربيت، صرف معرفي اصول عام كافي نيست و ارائه اصول كاربردي نيز ضروري است.

مباني تعليم و تربيت

به علوم و حوزه هايي از معرفت كه به واسطة آن ها اطلاعات لازم براي تنظيم جريان تعليم و تربيت به دست مي آيد مباني گفته مي شود. شكوهي در تعريف مباني گفته است:«مباني تعليم و تربيت از موقع آدمي و امكانات و محدوديت هايش و نيز از ضرورت هايي كه حيات همواره تحت تأثير آن هاست بحث مي كند...» (شكوهي، 1372،ص 61)

هدف تعليم و تربيت

هدف نقطه اي است كه هر جريان تعليم و تربيتي درصدد رسيدن بدان است. از آنجا كه تربيت جرياني پويا و مستمر است و هر لحظه به ايجاد حالتي پس از حالتي ديگر اقدام مي شود تا اين كه انسان به كمال نهايي نائل شود لذا رسيدن به هر مرحله و حالت مي تواند نقطه اي تصور شود و نقش هدف را ايفا كند. تنها پس از رسيدن به هر مرحله و حالت است و هدف و مرحلة بالاتري اهميت مي يابد و انسان را به كوشش و تلاش براي رسيدن بدان وا مي دارد. اين سير سلسله مراقبتي تا رسيدن به هدف نهايي تربيت ادامه دارد. لذا مي توان به وجود دو دسته اهداف براي تربيت قائل شد. هدف نهايي و اهداف واسطه اي هدف نهايي توسط خالق انسان تعيين مي شود و مربي و متربي فقط بايد آن را بشناسد و از طريق تعيين اهداف واسطه اي و روش هاي مربوط به تحقق آن اقدام كنند.

*** متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است ***