↓↓ لینک دانلود و خرید پایین توضیحات ↓↓
فرمت فایل: word
(قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:9
قسمتی از متن فایل دانلودی:
پس از آنکه سپاه ايران در نهاوند از لشکريان عرب شکست يافت و يزدگرد سوم آخرين شاهنشاه ساساني به مشرق شتافت و سرانجام در مرو کُشته شد، ايران در شمار کشورهاي اسلامي درآمد و مردم اين سرزمين کم‌کم دين اسلام را پذيرفتند.از اين پس تا چند قرن تاريخ ايران با تاريخ اسلام پيوستگي دارد. به اين سبب بايد نخست از وضع سرزمين عربستان و تاريخ آن پيش از ظهور اسلام آگاه شويم و سپس از سرگذشت حضرت محمدبن عبدالله که پيغمبر ماست خبري بيابيم و حوادثي را که پس از رحلت او در عالم اسلام روي داد بشناسيم. آنگاه به تاريخ ايران باز گرديم تا ببينيم که اين کشور کهنسال چگونه باز استقلال خود را بدست آورد و تا امروز برجاي ماند.
عربستان
شبه جزيره بزرگي که ميان خليج فارس و درياي عمان و اقيانوس هند و بحر احمر قرار دارد و از شمال به سوريه و عراق محدود مي شود از روزگار باستان به نام عربستان خوانده شده است.
اين سرزمين، ريگزار خشک و بيحاصلي است که آب و آبادي درآن نيست مگر درگوشه جنوب غربي آن که يمن خوانده مي شود و کناره هاي بحر احمر که از زمان قديم بندرها و شهرهاي کوچکي درآن بوده است.
جمعيت عربستان هميشه کم بوده است. قبيله هاي عرب جدا جدا و پراکنده هريک در نقطه اي به گله داري و پرورش اسب و شتر سر مي کردند و زندگي ايشان به صحراگردي و چادرنشيني مي گذشت. چون اين سرزمين در سر راه هند به کشورهاي متمدن ديگر مانند بين التهرين (عراق امروز) و شام و مصر و يونان قرار داشت از دير زماني بازرگانان کالاهاي هند را که بيشتر بخور يعني گياههاي خوشبوي سوختني و عاج و ادويه خوراکي بود از اين راه مي بردند. پس در بعضي از شهرها داد و ستد رواجي داشت. اما عرب هاي بيابانگرد بيشتر به راهزني و غارتگري مي پرداختند.
عربستان و ايران
پيش از اسلام در عربستان تمدن درخشان و دولت هاي بزرگ و نيرومند نبود. داريوش بزرگ در کتيبه هاي خود عربستان را از جمله کشورهايي مي شمارد که زير فرمان و باجگزار اوست. کمبوجيه هنگامي که به مصر لشکرکشي مي کرد يکي از قبيله هاي عرب را که ميان فلسطين و مصر مسکن داشتند، واداشت که آب نوشيدني سپاه فراوان او را در بيابان فراهم کنند. خشايارشا نيز در لشکرکشي به يونان فوجي از عرب هاي شتر سوار درخدمت خود داشت.
در دوره ساسانيان دو قسمت از عربستان که يکي ولايت يمن و ديگري قسمت شمالي عربستان و جنوب غربي بين النهرين بود زير نفوذ شاهنشاهان ايران درآمد.
قريب پنجاه سال پيش از هجرت يکي از بزرگان يمن که «سيف بن ذي يزن» نام داشت و خود را از فرزندان پادشاهان قديم آن سرزمين مي دانست به ايران پناه برد و انوشيروان يکي از سرداران خود را که نامش "وهرز" بود با لشکري به فتح يمن فرستاد. سپاه ايران آن ناحيه را از چنگ حبشيان بيرون آوردند. از آن پس يمن به شاهنشاهي ايران پيوست و فرمانداران ايراني تا ظهور اسلام برآن سرزمين حکومت مي کردند. در سراسر بيابان سوريه و قسمت شمالي عربستان از سه قرن پيش از اسلام يکي از طايفه هاي عرب که "بنولخم" خوانده مي شدند حکومت يافتند. مرکز ايشان شهر "حيره" در نزديکي کوفه امروزي بود و پادشاهان حيره دست نشانده شاهان ساساني بودند. نزديک بيست سال پيش از اسلام آخرين پادشاه اين خاندان به فرمان خسرو پرويز معزول و کشته شد و پس از آن دولت حيره برافتاد و فرمانداران ايراني برآن سرزمين گماشته شدند.
در حدود رود اردن و اطراف دمشق هم قبيله ديگري که "غسانيان" خوانده مي شدند و بيابانگرد و چادرنشين بودند حکومت داشتند و دست نشانده روميان بودند. اين دولت را نيز خسرو پرويز برانداخت.
شهر مکه
مکه شهري است که در طرف مغرب شبه جزيره عربستان واقع است. اين شهر از زمان هاي بسيار قديم مرکز مهم بازرگاني بوده است و کالاي هندوستان از کناره جنوبي عربستان که آباد بود به يمن و از آنجا به مکه مي رفت و از مکه به شام و کناره هاي درياي روم مي رسيد که جايگاه پخش کالا بود. به اين سبب شهر مکه اهميتي يافته بود و قبيله هاي عرب از همه سو به آن شهر روي مي آوردند.
قبيله قريش
از جمله قبيله هاي عرب که از شمال به مکه رفته و درآن شهر مانده بودند، يکي قبيله قريش بود. مردم اين قبيله خود را از فرزندان اسماعيل پسر حضرت ابراهيم مي شمردند.
*** متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است ***
| 10_1570192505_32177_7360_1431.zip0.02 MB |
